The third week (eindelijk hhi)

The third week
Zondagochtend heb ik even lekker uitgeslapen. Heerlijk was dat. Daarna mezelf even gewassen en ontbijtje gehad. Jeetje wat mis ik het om te douchen!! En ik moet nog ik denk 4 weken zonder douche. Die warme straal die lekker op de rug komt hmmm wat verlang ik daar naar. Denk dat zodra ik een douche tot mn beschikking heb ik er wel een uur onder ga. Oh nee dat is waterverspilling dus dat zal ik niet doen maar gewoon het idee. Nu pas besef ik hoe voor mij normale dingen hier eigenlijk helemaal niet normaal zijn. Zoals ik al eerder gezegd had volgens mij hebben ze hier niet overal stomend water of een toilet. Meestal zijn dat de mensen die in shacks wonen en dat zijn er nog al wat. Ze doen hun behoefte dan op emmers waar ze een speciaal hokje voor hebben gemaakt van golfplaten. Water komt uit pompen die ze achter hun huis hebben of op de hoeken van de straat te vinden zijn en dat vervoeren ze dan in grote emmers naar hun huis.
Aan het eind van de ochtend ben ik met de taxi naar Walmer Park geweest om het internetcafé te bezoeken. In de middag was ik weer thuis (best gek eigenlijk dat ik dit nu thuis noem) waar ik nog even lekker gelezen en met de kids gespeeld heb. Het was lekker een luie dag voor mij.
Had ik al iets verteld over de hygiëne hier? Dat kennen ze namelijk niet. Er word afgewassen in koud of lauw water en afgedroogd met een vaatdoek, waar ook alles mee schoongemaakt wordt. Soms worden de borden gewoon met een doek schoongewreven. Ook zijn de mensen hier absoluut niet vies van elkaar. Zo was er aan het eind van de middag visite en op een gegeven moment kreeg ik een glas met drinken. De rest had nog niks. Toen ik mn glas leeg had werd die weer gevuld en ging de volgende uit mn glas drinken. Zo ging het door tot dat iedereen wat gedronken had. En als ik een glas half leeg heb moet ik opletten dat iemand anders die niet leeg drinkt. Op de daycare is het al net zo. Als de kids hun eten krijgen dan krijgt iedereen hun eigen bordje en lepel maar als iemand niet meer hoeft dan word het overgebleven eten gewoon met die lepel per hap aan verschillende kinderen gegeven. De leiding eet zelf dan vaak nog de laatste happen op. Snoep word ook gedeeld, als de een zijn kauwgom niet meer hoeft dan neemt de ander gewoon dat afgekauwde stukje over. Lolly’s worden ook gerust met meerdere kinderen gedeeld, zeker als je er een gekleurde tong van krijgt want dan wil iedereen dat natuurlijk hebben. En als iets op de grond valt, zowel binnen of buiten, maakt het niet uit want dat word gewoon opgepakt en weer verder opgegeten. Ik heb ook al kinderen op straat dingen uit bijna lege weggegooide zakjes zien eten en kauwgom van de grond zien pakken en op zien eten. Dan is het wel moeilijk om er niks van te zeggen hoor.
Ik probeer er zoveel mogelijk op de letten dat ik dat niet doe als ik weet dat iemand al van die lepel of glas gebruik heeft gemaakt, dat gaat me net wat te ver. Zeker als er meerdere aan hebben gezeten met hun mond. Als ik twijfel over iets dan spoel ik het gewoon om. Maar goed wat niet weet wat niet deert. Ik denk dat mijn immuunsysteem al een aardige boost heeft gekregen hier. Het valt me echt mee dat ik tot nu toe nog niet aan de diarree heb gezeten of over heb gegeven. Dat was ik Egypte namelijk wel anders terwijl ik toen goed oppaste met wat ik at. Het enige probleem was dat ik iets verkouden ben geweest een paar dagen maar dat is nu ook over en dat komt waarschijnlijk door het dagelijks wisselende weer hier.
’s Avonds heb ik nog even een borreltje gedaan in chilleks (ik moest wel want ze hebben alleen maar alcoholische dranken hier. Zelfs geen water of cola kan je er krijgen) en daarna film gekeken en op bed.
Om aandacht zit ik trouwens absoluut niet verlegen. De mannen hier vinden mij nogal interessant want ik ben de enige blanke hier. Als ik in chilleks ben dan willen veel mannen even handje schudden en een praatje maken. Ook heb ik inmiddels al 12 huwelijksaanzoeken gehad en al rond de 30 keer om mn telefoonnummer gevraagd. Denk dat het komt omdat ze denken dat ik rijk ben. Zo’n aanzoek gaat vaak van hello what is youre name? Dan zeg ik Cynthia. En dan hun: ok, nice name. I love you, do you wanna marry me? Wat het grappige is, is dat ook veel mensen vragen waar mijn man is. Dit komt omdat ik een ring om mijn linker ringvinger draag, wat hier dus betekend dat je getrouwd of verloofd ben. Meestal zeg ik dat ik die van een vriendin gekregen heb maar als de mannen echt vervelend worden dan zeg ik dat ik al getrouwd ben en laat dan mn ring zien hihi. Ook op straat word ik veel aangesproken zowel door kinderen als ouderen, mannen en vrouwen. Kinderen steken vaak hun duim omhoog, wat hier betekend of het goed gaat dus steek ik mijn duim ook omhoog. Volwassen vragen altijd: hello how are you?
Midden in de nacht schrok ik omdat er iets op mn bed sprong. Het was kitty, de huiskat. Die vind mij nogal lief omdat ik een van de weinige personen hier ben die hem aandacht geeft. Die heeft de rest van de nacht op mn voeteneind geslapen. Weet nog steeds niet hoe die binnen is gekomen aangezien ik mn deur altijd dicht heb.
Maandagochtend stond ik weer vroeg op om me te wassen en naar de daycare te gaan. Vandaag gingen we het thema vervoer behandelen. Eerst mochten de kids vervoermiddelen opnoemen waarbij het dan grappig is dat ook de ezel genoemd werd, die zag ik even niet aankomen. Daarna mochten de kinderen kleuren en uitknippen. Dit komt er op neer dat de leiding een tekening maakt en hun die inkleuren want zelf echt iets tekenen kunnen de kinderen bijna niet. Het leek me wel grappig om een vliegtuigje te vouwen van papier maar dat had ik beter niet kunnen doen. Iedereen wilde namelijk een vliegtuig hebben! Jeetje wat waren ze blij zeg. Ze hebben er de hele dag verder mee zitten spelen. Zelfs de mannen die af en toe helpen op de creche wilden een vliegtuig hebben. Ik heb een poging gedaan om het aan mensen te leren. Ben benieuwd of ze het volgende week nog steeds kunnen. Ik merk verder al wel dat de kids steeds meer naar me toe komen om even te spelen of iets te laten zien of om te vragen om hun veter te strikken ed. In het begin was dat echt veel minder. Ook noemen de meesten me nu bij mijn naam. Nu moet ik hun namen nog leren maar dat is lastiger dan ik dacht. Ten eerste zijn het namen die in NL niet voorkomen (zoals Sisipho en Shingirai) en sommige moet je uitspreken met een tongklik en ten tweede wisselen ze vaak van kapsel, net als de andere mensen die hier vaak zijn. Dan hebben ze vlechten, dan weer een wave en dan weer een pruik. Dat lijkt trouwens best echt dat nephaar. Een week later hebben ze weer hun afro. Maar ik begin ze nu al wel te herkennen qua gezicht dus dat is al een mooi begin. Na het werk ben ik nog even met Thelma meegegaan naar haar huis en daar even wat gedronken en gekletst.
Eenmaal thuisgekomen wilde Sesethu graag yahtzee spelen. Het was 1 tegen 1 toen we gingen eten dus we moeten nog kijken wie de winnaar is. Het eten is meestal rijst met kip en kool. Soms met bonen en stukjes aardappel. Ook overdag op de daycare eet ik tussen de middag rijst. Omdat ik daar ook voor de lunch nog eten krijg heb ik besloten om mn ontbijtje thuis over te slaan. Dat was tot nu toe witbrood met pindakaas. Echt gevarieerd eten doen ze hier niet. Rijst is natuurlijk erg goedkoop, net als kip. Als ik weer thuis ben hoef ik denk ik de eerste weken geen rijst meer haha. Verder eet ik op de daycare ook wel eens vetkoek. Dat is gefrituurd brooddeeg, een beetje vergelijkbaar met een oliebol. Best lekker maar na 1 heb ik genoeg dus de andere 2 geef ik aan de andere leiders. Fruit en groente eet ik hier niet zoveel. Ik ben dan ook blij dat ik vitaminepillen meegekomen heb. Ik haal zelf af en toe wat fruit. Soms krijg ik wel een appeltje op de daycare.

Dinsdag 18 oktober ben ik overdag weer naar de daycare geweest. Er werd me gevraagd of ik wilde helpen met wat administratie. Alle bonnetjes van het afgelopen jaar moesten gesorteerd worden en opgeteld worden per maand wat de kosten waren voor de boodschappen, benzine, beltegoed en elektrischiteit. Elektriciteit koop je hier per eenheden. Je krijgt dan een bonnetje met een code erop die je moet invullen in het kastje van je huis. Ik heb ook een overzicht gekregen van hoe het er daar aan toe gaat en daar schrok ik nogal van. Elk kind moet per maand 100 rand (10 euro) betalen voor de creche. Ze komen dan 5 dagen in de week en krijgen pap en lunch van daar. De leraren krijgen variërend tussen de 600 en 1000 rand per maand als salaris,wat neerkomt op ong 60 en 100 euro. En niet bij elke leraar werkt de man dus dat zijn harde cijfers. Wat me opviel is dat er per maand meer uit gaat dan dat er binnenkomt. Nu weet ik wel dat er ook geld van de vrijwilligers naar de projecten gaan maar ik vraag me toch af hoe dit stand gaan houden. Ik heb verder geen inzicht gehad in de bankafschriften enzo hoor maar het lijkt me toch niet goed. Na het werken had ik met Zizi afgesproken en heb ik bij haar gegeten. We aten mealie meal (maismeel) met kippenlever. Dat is een soort hele dikke pap wat je met je handen eet en in de saus van het vlees doopt. De kippenlevers vond ik niet lekker dus die heb ik laten staan. De rest was wel in te nemen maar om nou te zeggen dat het lekker was… Daarna hebben we een film gekeken, wat erg gezellig was.

Woensdag gingen we vanuit de daycare weer boodschappen doen. Dit gebeurd wekelijks om dinsdag of woensdag. Vandaag moesten de kids weer schrijven en hun toneelstukje oefenen. Leuk om te zien dat ze erg graag willen leren schrijven. Na het eten mochten de kinderen lekker buiten spelen. Het was mooi weer dus dat vonden ze prachtig. Ik heb een klein parcours uitgezet die ze 2 aan 2 konden doen. Meestal waren de jongens sneller. In de middag ben even langs florance geweest en om half 7 werd ik opgepikt door Ruben, een stagiair van Martijn, om naar de braai te gaan. Als ik klaar ben met het vrijwilligers werk in de township ga ik 9 dagen met een groep vrijwilligers (totaal 9 personen) de wildcoast tour doen. Het leek Martijn daarom wel een leuk idee om elkaar alvast te leren kennen en de tocht door te nemen en daarom had hij een braai georganiseerd. Ik kan echt niet wachten om te gaan! We gaan verschillende plaatsen bezoeken waar je met een normale auto niet kan komen. Ook is de natuur erg mooi. Je kan dan hiken, zwemmen, abseilen en gewoon lekker niks doen. Het was erg gezellig en ik was dan ook pas kwart over 12 thuis.

Donderdagochtend heb ik eerst weer even geholpen met de administratie. Daarna gingen de kinderen weer schrijven. Sommigen gaan al echt vooruit! Na de ‘kleine’ lunch mochten ze weer even spelen. Een jongetje is meestal erg vervelend. Hij slaat anderen en pakt steeds dingen af. Ondanks een aantal waarschuwingen bleef hij doorgaan. Toen kreeg hij straf. Dit vond ik erg moeilijk om te zien omdat de leraren voor het straffen nog de ouderwetse methode gebruiken. Dit houdt in dat de kinderen gewoon geslagen worden met een hand of met een stok. Daar sta je dan. Ik twijfelde of ik wel of niet in moest grijpen maar heb het niet gedaan. Ik denk dat dit de cultuur is hier en als ik weg ben gaan ze toch gewoon weer door. Donderdag avond heb ik mn spullen gepakt want komend weekend ga ik lekker een weekendje naar Chintsa toe. Dit is een backpackers plaatsje op ongeveer 5 uur rijden van Port Elizabeth. Heb erg veel zin om te gaan!!